woensdag 18 mei 2016

Shoes | Present Tense

Wereldverbeteraars zijn het niet, de jongens van Shoes. Agressieve punkers evenmin. Toch vertegenwoordigen Shoes in 1977 de nieuwe generatie muzikanten die zich afzet tegen de geïnstitutionaliseerde muziekindustrie. Do it Yourself: in de huiskamer opgenomen in Zion, Illinois en op het eigen label Black Vinyl Records uitgebracht, debuteren de Shoes met Black Vinyl Shoes. Jeff Murphy (zang, elektrische en akoestische gitaar), Gary Klebe (zang, elektrische en akoestische gitaar), John Murphy (zang, bas) en Skip Meyer (drums) kunnen rekenen op aandacht van undergroundmedia als het tijdschrift Trouser Press en Greg Shaws Bomp! Records. De laatste brengt een single uit die in Los Angeles de aandacht trekt – ook van major Elektra. Benauwd om de geldtrein te missen waarmee Universal en The Knack vandoor dreigen te gaan, wil ook Elektra zijn new wave-groep: Shoes. Ondertussen heeft de band alweer een verzameling nieuwe songs opgenomen in Jeff Murphy’s huiskamerstudio (in 2007 verschenen op het Black Vinyl Records-label onder de titel Double Exposure). Elektra stuurt het kwartet in de zomer van ’79 echter naar het walhalla van de new-wave – Engeland – om in The Manor hun majordebuut op te nemen. Ze komen terug met Present Tense, dat in oktober 1979 een Amerikaanse release krijgt. De thuis op een 4-sporen Teac-tapedeck opgenomen liedjes zijn in een productie van de band zelf en producer Mike Stone omgetoverd tot kristalheldere popsongs. Kenmerkend aan de powerpopsound van Shoes zijn de akoestische gitaren die zich verstrengelen met een fluweelzachte knuffelmuur van elektrische gitaren. Voeg daarbij de ijle driestemmige zang en het resultaat is een gemoderniseerde vorm van sixtiespop. De drieminutenplus-liedjes kennen alle een klassieke opbouw en gaan natuurlijk over meisjes, verlangen en verlaten, maar worden wel door Jeff Murphy en Gary Klebe op een afstandelijke toon gezongen. Het brengt een vervreemdende, steriele dimensie met zich mee, wat nog wordt versterkt door de kamerbrede Cheap Trick-gitaren die bijna fluisterzacht zijn opgenomen. Opener ‘Tomorrow Night’ zet de Shoes-sound direct scherp neer. Wat volgt is een sterke serie ultramelodieuze popsongs die de traditie van The Beatles en The Byrds in de jaren zestig en Raspberries en Artful Dodger in de jaren zeventig hooghouden en in een nieuw jasje steken. Naast de suikerzoete pracht van ‘Your Very Eyes’, klinken mild riffende gitaren op in ‘Hangin’ Around With You’, ‘Now And Then’ en ‘I Don’t Miss You’. De Shoes-sound, met zijn luchtige zangharmonieën en fuzzende gitaren die een zachte fluittoon voortbrengen, levert met ‘Too Late’ en het angstig perfecte ‘Every Girl’ 18-karaats popliedjes af, die beslist als genrehoogtepunten mogen gelden. Want ook al bleef mainstreamsucces uit en zette Elektra na Tongue Twister (1981) en Boomerang (1982) de jongens bij het grofvuil, Shoes zijn de meest aansprekende vertolkers van een tijdsbeeld, dat van de skinny tie pop.

Tomorrow Night / Too Late / Hangin’ Around With You / Your very Eyes / In My Arms Again / Somebody Has What I Had / Now And Then / Every Girl / I Don’t Miss You / Cruel You / Three Times / I Don’t Wanna Hear It